W czym możemy pomóc?
:format(webp))
Poznaj najnowsze zasady Incoterms dla sprawnego handlu międzynarodowego.
Doświadczenie i wiedza specjalistyczna, które pomogą Ci poruszać się po przepisach dotyczących sprzedaży towarów na całym świecie.
Kupno i sprzedaż towarów w handlu międzynarodowym często bywa skomplikowane, ponieważ wymaga jasnego określenia obowiązków, kosztów i ryzyka dla wszystkich stron.
Aby ułatwić import i eksport, Międzynarodowa Izba Handlowa (ICC) wprowadziła Międzynarodowe Warunki Handlowe (Incoterms®), które stanowią podstawowe zasady handlu międzynarodowego w zakresie sprzedaży towarów. Niezależnie od tego, czy realizujesz zamówienie, pakujesz i etykietujesz przesyłkę, czy przygotowujesz świadectwo pochodzenia, te przepisy stały się częścią codziennego języka handlu i służą jako praktyczne wskazówki.
Od pierwszej publikacji w 1936 r. ICC zajmuje się rozwojem i aktualizacją tych zasad. Aby przygotować przedsiębiorstwa na kolejne stulecie handlu międzynarodowego, 1 stycznia 2020 r. weszła w życie najnowsza edycja, Incoterms® 2020, która stanowi obecnie obowiązujący standard.
Zasady Incoterms® to zbiór trzyliterowych terminów handlowych o precyzyjnie określonym znaczeniu w kontekście sprzedaży towarów na całym świecie.
Zasady dotyczące wszystkich środków transportu:
EXW – Ex Works (określone miejsce dostawy)
Termin EXW, często stosowany przy sporządzaniu wstępnej wyceny sprzedaży towarów bez uwzględnienia kosztów logistycznych, oznacza, że sprzedający udostępnia towary w swojej siedzibie lub innym wskazanym miejscu (zakładzie, fabryce, magazynie itp.). Sprzedający nie odpowiada za załadunek towarów na środek transportu ani za odprawę celną eksportową.
FCA – Free Carrier (określone miejsce dostawy)
FCA może mieć dwa różne znaczenia, z których każde wiąże się z innym rozkładem ryzyka i kosztów między kupującym i sprzedającym.
FCA (a) stosuje się, gdy sprzedający dostarcza towary odprawione celnie do eksportu w określone miejsce, które jest jego siedzibą.
FCA (b) stosuje się, gdy sprzedający dostarcza towary odprawione celnie do eksportu w miejsce, które nie jest jego siedzibą. W obu przypadkach towary są przekazywane przewoźnikowi wyznaczonemu przez kupującego lub innej stronie przez niego wskazanej.
CPT – Carriage Paid To (określone miejsce przeznaczenia)
W ramach CPT sprzedający pokrywa koszty transportu towarów do określonego miejsca przeznaczenia.
CIP – Przewóz i ubezpieczenie opłacone do (określone miejsce przeznaczenia)
Podobnie jak w przypadku CPT, jednak przy CIP sprzedający jest zobowiązany również do wykupienia minimalnego ubezpieczenia towarów na czas transportu.
DAP – Dostarczone do miejsca (określone miejsce przeznaczenia)
Sprzedający wypełnia swoje zobowiązanie, gdy towar zostanie oddany do dyspozycji kupującego na środku transportu gotowym do rozładunku w wyznaczonym miejscu przeznaczenia. Zgodnie z warunkami DAP sprzedający ponosi wszelkie ryzyko związane z dostarczeniem towaru do tego miejsca.
DPU – Dostarczone na miejsce bez rozładunku (określone miejsce przeznaczenia)
Ten termin Incoterms wymaga, aby sprzedający dostarczył towary rozładowane do wskazanego miejsca. Sprzedający pokrywa wszystkie koszty transportu (opłaty eksportowe, przewóz, a także rozładunek z głównego środka transportu i opłaty portowe w porcie docelowym) i ponosi wszelkie ryzyko do momentu dostarczenia do miejsca przeznaczenia.
DDP – Delivered Duty Paid (określone miejsce przeznaczenia)
Sprzedający jest odpowiedzialny za dostarczenie towaru do wskazanego miejsca w kraju kupującego i pokrywa wszystkie koszty związane z dostarczeniem towaru do miejsca przeznaczenia, w tym cła importowe i podatki. Sprzedający nie jest odpowiedzialny za rozładunek.
Przepisy dotyczące transportu morskiego i śródlądowego:
FAS – franco wzdłuż burty statku (określony port załadunku)
Sprzedający realizuje dostawę, gdy towary zostaną umieszczone przy statku (np. na nabrzeżu lub barce) wskazanym przez kupującego w określonym porcie załadunku. Ryzyko utraty lub uszkodzenia towarów przechodzi na kupującego w momencie umieszczenia towarów obok statku, a kupujący ponosi wszystkie koszty od tego momentu.
FOB – franco statek
Sprzedający dostarcza towary na pokład statku wskazanego przez kupującego w określonym porcie wysyłki lub zapewnia dostawę towarów, które zostały już dostarczone. Ryzyko utraty lub uszkodzenia towarów przechodzi na kupującego w momencie załadunku towarów na pokład statku, a kupujący ponosi odpowiedzialność za wszystkie koszty od tego momentu.
CFR – koszt i fracht
Sprzedający dostarcza towary na pokład statku. Ryzyko utraty lub uszkodzenia towarów przechodzi na kupującego w momencie załadunku towarów na pokład statku. Sprzedający musi zawrzeć umowę i pokryć koszty oraz fracht niezbędny do dostarczenia towarów do wyznaczonego portu docelowego.
CIF – koszt, ubezpieczenie i fracht
Podobnie jak w przypadku CFR, jednak przy CIF sprzedający jest zobowiązany do uzyskania minimalnej ochrony ubezpieczeniowej w odniesieniu do ponoszonego przez kupującego ryzyka utraty lub uszkodzenia towaru podczas transportu.
Różnice między Incoterms® 2010 a 2020:
Reguła Incoterms® FCA („Dostarczony do przewoźnika”) teraz obejmuje dodatkową opcję uwzględnienia adnotacji „on-board” na konosamentach przed załadunkiem towaru na statek.
Te koszty teraz widnieją w scentralizowanej postaci w A9/B9 każdej reguły Incoterms®.
CIP teraz wymaga co najmniej minimalnej ochrony ubezpieczeniowej instytutowych klauzul ładunkowych (A) (wszystkie czynniki ryzyka, z zastrzeżeniem wyszczególnionych wyłączeń).
CIF wymaga co najmniej minimalnej ochrony ubezpieczeniowej instytutowych klauzul ładunkowych (C) (liczba wymienionych czynników ryzyka, z zastrzeżeniem wyszczególnionych wyłączeń).
Reguła Incoterms® FCA („Do przewoźnika”), DAP („Dostarczony do miejsca”), DPU („Dostarczony do miejsca, wyładowany”) oraz DDP („Dostarczony, cło opłacone”) teraz uwzględnia opcję przewozu towarów bez udziału zewnętrznego przewoźnika, czyli we własnym zakresie.
Reguła DAT („Dostarczony do terminalu”) została zmieniona na DPU („Dostarczony na miejsce, rozładowany”), aby wyjaśnić, że miejscem docelowym może być dowolne miejsce, a nie tylko „terminal”.
Reguły Incoterms® 2020 teraz wyraźnie przenoszą odpowiedzialność za bezpieczeństwo i koszty pomocnicze na sprzedającego.
Przydatne informacje
Reguły Incoterms® nie stanowią pełnej umowy sprzedaży, a raczej jej część. Należy stosować następującą strukturę:
„[Wybrana reguła Incoterms®] [wyznaczony port, miejsce lub lokalizacja] Incoterms® 2020”
Przykład: „CIF Szanghaj Incoterms® 2020” lub „DAP 10 Downing Street, Londyn, Wielka Brytania Incoterms® 2020”.
Jeśli w Incoterms® nie podano roku, obowiązują następujące zasady:
do 31 grudnia 2019 r. obowiązują warunki Incoterms® 2010.
Od 1 stycznia 2020 r. obowiązują Incoterms® 2020.
Jeśli podano inny rok, np. Incoterms® 1980, obowiązują odpowiednie warunki.
Więcej szczegółowych informacji można znaleźć na oficjalnej stronie ICC: https://iccwbo.org.